KOKKINH ΠΟΙΗΣΗ

(Το παρακάτο ποιηματάκι έγραψε ένας φίλος του blog πρωσοπικά μου άρεσε και γι αυτο το δημοσιέυω )


Το περασμά σου σύντομο
μα τόσο χαραγμένο
στις μνήμες όσων σ είδανε
και σ είπαν ξοφλημένο

Σύντομα κατάλαβαν
πώς είχαν κάνει λάθος
για αυτό εδώ που είμαστε
σου χει χτιστεί ο τάφος

Για να το μάθουν όλοι
και νέοι και μεγάλοι
ο Ντάνι έπαιξε στον θρύλο
δέν έκανε κρεπάλη

Τη μέρα που αποκτήθηκες
εμείς πανηγυρίζαμ΄
ξέραμε πώς με Ντάνι
την Ευρώπη θα διασχίζαμ΄

Απο το κρύο Ρεύκιαβικ
ως Μόσχα και Μαδρίτη
με όποιον κι αν έπαιζε
θα του έκλεινε το σπίτι

Η επίθεση με σένα
όλο φωτίες πετόυσε
κι ο ερχομός στο γήπεδο
νόημα αποκτούσε

Η απόδοση σου ανέβαινε
μέρα με την ημέρα
κι αυτό φαινότανε παντού
σε χόρτο και σε αέρα

Με όλους τους τρόπους βάζεις γκολ
σουτ,κεφαλιά,ψαλίδι
με σένα εμείς κερδίζαμε
σχεδόν κάθε παιχνίδι

οι αντίπαλοι σε τρέμανε
κάναν παγίδα οφσάιντ
απο το μικρό Αιγάλεω
ως και το Μερσευσάιντ

Κάποιος όμως το μάντεψε
σαν νά ταν η Πειθία
πως σύντομα θα έφευγε
ο Ντάνι ο Γκαρθία

Κάποια μέρα θα τέλειωνε
η απίστευτη μαγεία
όταν όλοι σε είδανε
στα κόκκινα γραφεία

Και ξαφνικά σε διώξανε
δεν ήσουν στην ομάδα
αμέσως πρώτη το ΄γραψε
η πρωινή φυλλάδα

Φαντάστηκα θα μείνεις
ως τα τριάντα οχτώ
κι όχι πως τόσο γρήγορα
εγώ θα τρανταχτώ

Εκανα πέτρα την καρδία
έφυγες χωρίς δόξα
κι ο θρύλος έτσι απέμεινε
φαρέτρα δίχως τόξα

Τα πράγματα ήταν δύσκολα
η ομάδα έπαθε κρίση
ο προπονητής κλονίστηκε
έψαχνε να βρεί λύση

Χωρίς εσένα παικταρά
τιτάνα των γηπέδων
δεν βλέπουμε διάκριση
ούτε στο κάπ των πάιδων

Τελικά παραδέχτηκα
έφυγε πια ο Ντάνι
πολύ στεναχωρήθηκα
κι έβραζα σαν καζάνι

Ομως νόμιζα θα παιζες
σ αλλες πολλες ομάδες
κι οτι θα άκουγες πολλές
παρόμοιες μαντινάδες

Τη μέρα που ανακοίνωσες
οτι κρεμάς παπούτσια
καθώς έτρωγα πνίγηκα
κατάπια δυο κουκούτσια

Ηταν για όλους ένα σόκ
πως μέχρι εδώ ήταν τέλος
όλες οι ομάδες
πως δεν θα σ έχουν μέλος

Πολλοί δε σε θυμούνται πια
νομίζουν δεν υπάρχεις
μα ξέχασαν ποιος ήτανε
της μπάλας ο μονάρχης

Ομως εγώ δεν σε ξεχνώ
φόρο τιμής θ΄ αφήσω
και το ονομά σου μέγα Ντάνι
Για πάντα θα κρατήσω

Οι φίλοι που με βλέπουνε
λένε πως είναι τρέλλα
μα κάθε μέρα εγώ φορώ
του Ντάνι τη φανέλα

Τα χρόνια πάντα θα κυλούν
μα εγώ δεν κάνω στάση
Τον Ντανι πάντα θα τιμώ
σ αυτό το εικονοστάσι...

Χρ. Μποτσάκος
..........................

(Αφιερωμένο στο Ντάνι Γκαρθια και την μεγάλη του προσφορά στη κόκκινη οικογένεια)