ΜΟΝΑΞΙΑ

Το παρακατω άρθρο μας έστειλε ο συναγωνιστής υποστηρικτής και πάνω απ όλα φίλος
costas Λ trutch
......................
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους, που λίγοι έχουν παραμείνει, που περνάνε τις μοναχικές τους βραδιές ενώ μια φωτιά τους καίει τους πνεύμονες, τους στραγγίζει το λαιμό και κάνει την φωνή τους να βγαίνει βραχνή. Τραγουδάμε και το υπομένουμε μαζί, αδέλφια...

Από πολέμους ήρθαμε...
Σε πολέμους τραβάμε...
Το μαύρο της νύχτας, χρώμα μας...
Το κόκκινο του αίματος, λάβαρό μας...

Ενάντια στον κόσμο...
Ξέρουμε να επιζούμε...
Ένάντια στον αιώνιο εχθρό...
Η ασπίδα μοιάζει να κρατά...

Βαδίζοντας στα χιόνια...
Το κρύο σύντροφός μας...
Το χιονόνερο γλιστρά στα πρόσωπά μας...
Γιατρεύοντας τις πληγές...

Τα άστρα οδηγοί μας...
Οι καρδιές παίρνουν φωτιά...
Οι Θεοί της ερημιάς, μαζί μας...
Λευκοί λύκοι ανάμεσα σε αρουραίους...

Τις νύχτες τραγουδάμε...
Αφουγκραζόμενοι την μοναξιά...
Υψώνοντας τραγούδια πολέμου...
Διασκεδάζουμε τα δαιμόνια...
Και ρίχνουμε τα τραγούδια στη φωτιά...

Μακριά από τη Γη που γεννηθήκαμε...
Χρώματα ξένα αλλά όμορφα...
Συναισθήματα ανοίκεια...
Να φλογίζουν την καρδιά...

Οι μύες μας, καίνε...
Η κούρασή μας, λυγίζει...
Όμως ο σκοπός παραμένει...
Ας περιμένει, λοιπόν, και το σπίτι!

Φλέβες που μοιάζουν άδειες...
Αλλά μέσα κυλάει φωτιά...
Αίμα που θα ρεύσει ζεστό...
Από πληγές που δεν θα κλείσουν...

Περιμένοντας σιωπηλά το σημάδι και κάλεσμα...
Ξενυχτάμε αφουγκραζόμενοι...
Την μοναχική μας...
Μοναξιά...


Costas -Λ- Trutch from Exetlaios